Gizartea -
Alopeziarako sendagaiak
Pentsamendu suizidak berretsi ditu EBk, finasteridaren bigarren mailako ondorio gisa
Efektu horren maiztasuna zehaztu ez den arren, pazienteentzako ohartarazpen berriak eta arreta-neurriak ezarriko ditu Sendagaien Europako Agentziak.
AGENTZIAK | EITB MEDIA
Europar Batasunean azterketa sakona egin ondoren, Europako Medikamentu Agentziaren Farmakozaintzako Arriskuak Ebaluatzeko Batzordeak ondorioztatu du pentsamendu suizidak finasteridaren bigarren mailako ondoriotzat hartu behar direla 1 miligramoko aurkezpenean. Medikamentu hori normalean gizonezkoei ilea ez erortzeko ematen zaie. Erabaki hori saiakuntza klinikoetako datuen, txostenen eta ikerketa zientifikoen ebaluazioan oinarritzen da.
Jakinarazitako idea suizida kasu gehienak alopezia androgenetikoa tratatzeko finasterida erabiltzen duten pazienteekin erlazionatzen dira. Kontrako efektu horren maiztasun zehatza oraindik ezarri ez bada ere, Europako Medikamentu Agentziak erabaki du produktuaren informazioan ohar espezifikoak sartzea eta 1 miligramoko finasterida-ontziei ohartarazpen txartel bat gehitzea, pazienteei arrisku potentzialen berri emateko.
Eragin psikiatrikoez gain, finasterida disfuntzio sexualekin ere lotzen da, hala nola desira sexualaren gutxitzearekin eta zutitzearen disfuntzioarekin. Efektu horiek umore-aldaketak eragin ditzakete, eta kontu handiz kontrolatu behar dira. Sintoma horiek dituzten pazienteek medikuari galdetu behar diote, tratamendua eteteko erabakia aztertzeko.
Prostatako hiperplasia onbera tratatzeko erabiltzen den beste botika bat den dutasteridari dagokionez, Farmakozaintzako Arriskuak Ebaluatzeko Batzordeak ez du idea suizidekin lotura ezartzeko ebidentzia nahikorik aurkitu. Hala ere, badaezpadako neurri gisa, produktuaren informazioa eguneratu egingo dute, umore-aldaketa posibleei buruzko ohartarazpenak sartzeko.
Europako Medikamentu Agentziaren arabera, arrisku horiek egon arren, finasteridaren eta dutasteridaren onura terapeutikoek onartutako erabileretan izan ditzaketen ondorio kaltegarriak gainditzen dituzte. Hala ere, osasungintzako profesionalei eskatzen zaie arrisku horiei buruzko informazio egokia eman diezaietela pazienteei, eta tratamenduan zehar erlazionatutako edozein sintoma monitoriza dezatela.