Itxi

Zinemaldia 2024

Zinemaldia 2024

Zinemaldia 2024

64. edizioa

Zinemaldiak Jacques Becker frantziarraren lanari begiratuko dio

eitb.eus

Askoren iritziz, Renoir maisuaren parean dago Becker, zehazki, Jean Cocteau, Jean-Pierre Melville, Max Ophüls, Robert Bresson eta Jacques Tati egileen maila berean.

Donostiako Zinemaldiaren 64. edizioak Jacques Becker zinemagile frantziarraren lanaren atzera begirako atala aurkeztuko du.

Jacques Becker Parisen jaio eta hil zen (1906-1960), eta hamahiru film luze besterik ez zuen egin denbora-tarte labur samarrean; 1942tik 1960ra bitartean. Kopuruz urria dirudien arren, maisulanetan oparoa izan zuen ibilbidea, Zinemaldiak ohar batean azaldu duenez. Horren adibide dira Casque d’Or (1952), Touchez pas au grisbi (1954) eta Le Trou (1960) filmak, Frantziako zinemaren historiako egilerik garrantzitsuenetako bat dela esan ahal izateko nahikoak.

Ideologiaz komunista zen Becker, baina ez zuen sekula zinema soziala landu, ez bederen zentzu hertsian. Fronte Popularraren zineman jaso zuen prestakuntza Beckerrek, eta Jean Renoirren laguntzaile izan zen. La grande illusion (1937) filmaren egilearen eraginak jaso zituen, haren laguntzailea izan zenez, aipatutakoaz gain beste zazpi filmetan, baita Bigarren Mundu Gerraren aurretik Ameriketako Estatu Batuetako zinema klasikoarenak ere. Esate baterako, oso gustukoak zituen King Vidor eta Howard Hawks.

Klasizismoa igartzen da haren hasierako estiloan, baina berehala heldu zion modernotasunari, eta halabeharrez findu okupazio-garaian eta gerraostean. Ez da harritzekoa Cahiers du cinéma aldizkari ospetsuko kritikariek Frantziako gerraosteko zineman ontzat eman daitekeen zuzendari bakanetako bat dela esatea; izan ere, Truffaut, Godard eta tankerakoen iritzian –akademizismoaren etsai amorratuak haiek–, Renoir maisuaren parean dago Becker, zehazki, Jean Cocteau, Jean-Pierre Melville, Max Ophüls, Robert Bresson eta Jacques Tati egileen maila berean.

Izugarri zaintzen zituen xehetasunak Beckerrek, eta dotorea zen eszenaratzean zein atmosferak sortzen. Beckerrek inpresionismoa eta errealismoa uztartu zituen, arreta berezia eskaintzen baitzien kontakizunaren ingurune historikoari eta pertsonaien psikologiari.

Debut ofizialaren aurretik, Dernier atout (1942), Beckerrek pare bat film labur egin zituen, eta Fronte Popularraren hauteskunde-kanpainari buruz Frantziako Alderdi Komunistak sustatutako dokumental kolektibo batean ere parte hartu zuen.

  • Hau zure interesekoa bada, baliteke beste gai hauek ere izatea
  • Zinemaldia